Tsead BRUINJA – Premio Giovani

Biografia

Tsead Bruinja, classe 1974, vive ad Amsterdam e il suo debutto come poeta è avvenuto nel 2000 con la raccolta in lingua frisona: De wizers yn it read. Tsead si esprime anche in olandese e la sua prima raccolta poetica in questa lingua, Dat het zo hoorde, viene pubblicata nel 2003 ed è selezionata per il Joe Peters Poetry Prize l’anno seguente. All’attivo ha sette raccolte poetiche, scritte sia in olandese sia in frisone, fra cui ricordiamo: Kutgedichten; Droom in Blauwe regenjas – nieuwe Friese dichters; Overwoeker e Angel. L’ultima è comparsa in freedownload su un blog letterario olandese ed è stata scaricata oltre 2000 volte in meno di un mese.

Bruinja si occupa anche di traduzione, scrive su diverse riviste e organizza eventi letterari fuori e dentro l’Olanda, anche in collaborazione con il musicista Jaap van Keulen e la ballerina di flamenco Tanja van Susteren.

Il suo linguaggio poetico, intimo e musicale, è avventuroso, creativo, spontaneo. La punteggiatura viene eliminata, l’enjambement è largamente utilizzato, e il linguaggio si spezza in elementi essenziali ricchi di significato. Si creano così salti e scismi associativi che riflettono il caos del mondo, i disordini della vita e la frammentarietà dell’esistenza, ma anche la vitalità e la gioia di vita nell’illogicità del mondo. Il tema della famiglia e delle radici ritorna spesso nella sua poetica, soprattutto in quella di lingua frisona, la lingua madre, la lingua dell’amore che lo ha cresciuto ed educato, influenzando la sua identità culturale di poeta contemporaneo nel mondo moderno.

Sito ufficiale:

http://www.tseadbruinja.nl/nederlands/nederlands.htm

Canali Vimeo e YouTube:

https://vimeo.com/tseadbruinja

https://www.youtube.com/profile?user=tseadbruinja

Antologia

TESTO ANTOLOGIA: FRISONE

Ik leau yn ús taal

ik leau yn ús taal

en dat dy feroarje moat

yn de minsken dy’t it tsjinhâlde

en de minsken dy’t it neat skille kin

myn Frysk is net geef

mar it is de taal dêr’t dit yn gebeurde

Bêd

de nammen dy’tst brûkst

foar it iten it bestek en it servys op tafel

binne net de earste nammen

dy’t ik learde foar iten bestek en servys

en ast my oanrekkest rekkest soms

in hiel oar part fan my oan

dan wêr’t myn suske

my knypte at ik har narre hie

of wêr’t ús mem my krekt

wat better wosk

wy sliepe yn itselde bêd

mar dines is koarter

en mines klinkt mear

as is mekkerjen fan in geit

jim heit en mem

jim pakes en beppes

se hjitte oars

se ha dy noait oankrûpt

in tút jûn

of in stryk om `e kop

mei in rûch waskhantsje

wy libje yn deselde wrâld

ik krûp dy oan

jou dy in tút

foar dy dingen brûkst no

deselde nammen

dyn bêd en tuten

wurde alle jierren

langer

Grêf

ik wit wêr’t myn guod en jild hinne geane at ik stjer

mar nerges ha’k opskreaun dat ik neaken yn in tekken

de grûn yn wol

wêr makket my net folle út

ús mem woe fier by har bern wei

omdat we troch moasten neffens har

se kaam op it hôf te lizzen by har heit syn heit

pake kaam der hast alle dagen

beppe en hy lizze tegearre kreas

by de tsjerke dêr’t se net yn leauden

neist harren hûs

wêr’t pake jûns in apel foar har skylde

en mei in bamboeangel de televyzje betsjinne

net ien tel seagen wy nei itselde net

sy lizze alle trije net yn `e grûn

dêr’t se op berne binne mar noait folle fierder

as in kilometer as tritich dêr fan ôf

fan wêr’t ik wenje kinst dy grêven net sjen

of yn ien dei berinne

ljouwert is boppedat

fierder fuort út amsterdam wei

as oarsom

en ik betink my dat ik al erges oars lis

ik ha fel en hier falle litten yn yndonesië zimbabwe

en nicaragua

pisse en iten yn harren restaurants

it lichem fernijd himsels

gjin part fan my is oan de ein itselde

en at it stjert is dat ek de ein fan myn geast

dat it lege lyk werombringe hat gjin doel

wêr’tst it list makket my dus net sa folle út

mar do witst dat ik it de grûn yn ha wol

yn in tekken neaken

en ast tsjin dy tiid doch

wer erges yn leaust

smyt dan foar’t de kluten

op myn ferlitten bonken falle

der mar in bamboeangel

achter oan

 

Sy wennet yn in baarnend hûs

sy wennet yn in baarnend hûs

elke stoarm nimt in panne fan it dak

it is kâld har tosken klapperje

bûten betinkt ien nije ferkearsregels

fytst fierder in âld man

kranten om it liif bûn ûnder de klean

sy rint der út mei in koer fol wask

swarte lekkens swarte tekkens swart

sloop se sjocht de greiden baarne ek

it hat gjin doel en wês bûten

leaver werom nei de muorren

de dânsjende flammen op syn portret

post falt net frege troch de doar hellet

knisterjend de matte net har kat

springt by har op `e skurte mei in

plantaardich streakferlet jit sy noch

wat spiritus oer de foto-albums

faget de jiske fan `e bril en lêst

en lêst en lêst